Ciri-ciri masyarakat maritim di Jepun

   CIRI-CIRI MASYARAKAT MARITIM DI JEPUN

        

  Masyarakat maritim merujuk masyarakat yang berfokuskan aktiviti kelautan khususnya perdagangan dan perikanan. Bentuk muka bumi Jepun yang berpulau-pulau telah mendedahkan masyarakat ini dengan aktiviti-aktiviti maritim. Oleh itu, masyarakat maritim di Jepun lebih tertumpu di pesisiran pantai seperti di perkampungan nelayan di Yokohama dan menetap di kawasan-kawasan bandar pelabuhan seperti di Nagasaki, Nagoya, Hiroshima dan bandar pelabuhan lain. Walau bagaimanapun, sewaktu abad ke-16 sehingga abad ke-17 Masihi, aktiviti maritim di Jepun lebih berfokus kepada perdagangan terutamanya sewaktu kekuasaan Kesyogunan Ashikaga dan Keshogunan Tokugawa.

Masyarakat maritim di Jepun terlibat dengan aktiviti perikanan yang merupakan pekerjaan utama penduduk Jepun kerana makanan kedua selepas nasi bagi masyarakat Jepun ialah ikan. Kedudukan geografi Jepun di tempat pertemuan arus panas dan arus sejuk, menyebabkan Jepun terdedah kepada sumber laut yang banyak. Nelayan-nelayan Jepun menjalankan kegiatan menangakap ikan di kawasan pesisir pantai dan hanya menggunakan kaedah tradisional seperti menjala dan memukat.

Pada abad ke-16, masyarakat maritim di Jepun telah mula menjalankan hubungan dagang dengan kuasa barat khasnya Portugal. Hubungan yang terjalin telah membawa masuk teknologi barat seperti teknologi kapal, teknik perang, persenjataan, kesenian dan berlaku penyebaran agama Kristian. Pengasas Kesyogunan Tokugawa iaitu Ieyasu (1603-1616), menyambut baik kedatangan para pedagang Portugis dan Belanda . Orang Belanda mula berdagang dengan Jepun pada 1609 dan orang Inggeris pada tahun 1613. Sebelum itu, pada tahun 1570, Shogun Ashikaga telah menandatangani satu perjanjian perdagangan dengan pedagang Portugal. Melalui perjanjian ini, pedagang Portugal dibenarkan berdagang di pelabuhan Nagasaki dan perkara ini telah mendorong berlaku peningkatan perdagangan dengan dunia luar dan menjadi pintu keluar bagi pedagang Jepun untuk ke luar negara.

Pertumbuhan ekonomi perdagangan yang rancak pada zaman Keshogunan Ashikaga ini telah membawa kepada timbulnya amalan pengkhususan dan berlakunya pertambahan bilangan tukang, saudagar yang membawa kepada pembentukan persatuan(za) atau guilds  yang memonopoli pengeluaran dan pemasaran sebarang barangan. Malah, ia menggalakkan kemunculan persatuan-persatuan kewangan dan pertumbuhan ekonomi wang. Hal ini pastinya, meningkatkan lagi perhubungan perdagangan di peringkat tempatan dan luar negeri.

Jalinan perhubungan serta aktiviti perdagangan dengan masyarakat antarabangsa telah menyebabkan masyarakat Jepun menerima pelbagai pengaruh budaya luar seperti pengaruh agama Kristian yang dibawa oleh mubaligh-mubaligh Kristian Portugis, agama Buddha dan Confucius dari China serta Shinto yang merupakan kepercayaan tempatan. Di bandar-bandar pelabuhan pula, terdapat pedagang -pedagang Portugis , Sepanyol dan China. Sebelum pengamalan dasar tutup pintu, mubaligh Kristian dibenarkan menjalankan aktiviti penyebaran agama Kristian dan mendirikan gereja bagi menjalankan kegiatan agama mereka. Kapal-kapal pedagang Portugis dan Belanda biasanya membawa bersama mubaligh-mubaligh Kristian. Oleh sebab itu, agama Kristian mula berkembang di kawasan pelabuhan dan perdagangan.

Kesimpulannya, keterbukaan pemerintah Jepun yang menggalakkan kedatangan pedagang-pedagang asing telah memberikan gambaran bahawa masyarakat maritim di Jepun bukanlah masyarakat yang statik, sebaliknya mereka telah menerima unsur-unsur yang positif sehingga mampu dapat menyesuaikan diri dengan bangsa asing, namun disebabkan ia tidak dikawal telah memaksa pemerintah Keshogunan Tokugawa mengisytiharkan dasar tutup pintu, perdagangan dengan dunia luar dihadkan di Pulau Deshima yang terletak di pelabuhan Nagasaki. Oleh itu, hanya pedagang-pedagang Belanda, dan beberapa orang pedagang China sahaja yang dibenarkan berdagang dengan Jepun.